Olga Pawlikowska

Jestem w tym tygodniu zmęczeniem. Napięciem. Ulgą po ogromnym stresie (czytanie pozwu rozwodowego zwykle nie plasuje się wysoko w kategorii czynności przyjemnych). Oczekiwaniem, a ja nie umiem czekać i mój mózg jest raczej bliżej falstartów niż stoickiego oczekiwania. Mamą z trzylatkiem, który łaknie uwagi. Przedsiębiorczynią, która umie w work life balance, ale akurat zdarzył się tydzień work bez balance.
.
Możliwe, że 1-2 lata temu udawałabym, że tak ma być. Inni mają gorzej. Nie rycz, inni by ogarnęli.
.
Dziś z ulgą spakowałam torby, zabrałam dziecko i psa, teleportowalam do domu rodziców, przekazałam dobytek moim rodzicom i poszłam na drzemkę.
.
Chcę tylko napisać, że może Ci być trudno. Z jednym dzieckiem, siedmiorgiem albo bez dzieci. Z kotem, psem, w trudnej sytuacji w pracy albo po stresującym życiowo tygodniu. Nie musisz zaciskać zębów. Nie musisz myśleć, że kurwa, tylko Ty nie ogarniasz, bo wszyscy wokół a i owszem. Możesz odpuścić. Powiedzieć sobie „zmęczyłam się”. Poprosić o pomoc. To ostatnie to moje nowoodkryte narzędzie dzięki terapii. Bo dopiero, kiedy zrozumiałam, że o pomoc można prosić i jasno wyrażać, czego potrzebuję, to okazało się, że ludzie są gotowi mi to dać, a nie muszą zgadywać.
.
❤️ a Ty czego dziś potrzebujesz?
.
#zdrowiepsychiczne #spokoj #mamadhd #zmeczenie #zmęczenie #odpuszczanie #macierzyństwo #macierzynstwobezlukru #macierzyństwobezściemy #instabezlukru

Słyszałam, że szukacie przepisów z wykorzystaniem soczewicy? To przychodzę z 3, w których główną rolę gra zielona soczewica! Gotowana albo ta z puszki.
.
Jak macie na nią inne pomysły – piszcie! ❤️
.
#soczewica #olgapawlikowska #ugryźkuchnię #straczki #strączki #kuchniaroslinna #wegeobiad #roslinniejemy #tofu #leczo #pastakanapkowa #wege #wegetariańskie #wegetariańskieprzepisy #blwpolska #jemytosamo #przepisyrodzinne #planowanieposilkow #mamagotuje

Czy wstydziłaś się kiedyś uprawiać sport? – zapytałam Was kilka miesięcy temu na stories. 65% z Was kliknęło odpowiedź TAK. Ja też byłam w tej grupie. A od kiedy sporty uprawiam regularnie, to dostaję wiadomości, że „ja też bym chciała, ale nie umiem, boję się pójść, stresuje mnie mój wyglad, wszyscy się patrzą”.
.
To co zrobić z tym wstydem przed ćwiczeniami?
.
Skorzystam z cytatu prof Matczaka (tak, taty Maty): JEBAĆ. Kulturalnie, zgodnie z prawem. Ale jebać.
.
Zacznijmy od kilku faktów:
🔥 ciała w czasie ćwiczeń nie wyglądają jak najbardziej seksowna wersja siebie. Marszczą się, rolują, brzuch zwisa w dol, cycki robią się płaskie, jak leżymy (dzień dobry, tu grawitacja) – macie przykłady na moich zdjęciach
🔥 ludzie patrzą się mniej niż nam się wydaje, bo są zajęci swoimi ćwiczeniami. Ja na zajęciach grupowych czasem patrzę z podziwem, a np na tenisie czy rowerze po to, żeby przywitać innych 😉
🔥 sport nie jest po to, żeby ciało musiało osiągnąć konkretny efekt w postaci np 20 kilogramów w dol. Tzn może być jednym z narzędzi. Ale nie musisz i możliwe, że nie będziesz wyglądać po regularnych ćwiczeniach jak smukła wyrzeźbiona osoba. Bo na wyglad sylwetki wpływa mnóstwo czynników
🔥 żeby zacząć trzeba pójść gdzieś pierwszy raz. To umiejętności. Niektórzy mają do sportu większe predyspozycje, inni mniejsze, nie wszyscy poczują endorfiny po treningu, ale każdy może spróbować
.
Pamiętacie Phoebe, która biegała albo tańczyła? Czy robiła to tak „jak trzeba”? Nie. Czy miała z tego frajdę? Tak. Dokładnie o to chodzi.
.
Jak się przełamać?
🔥 zabrać ze sobą wsparcie siostry, koleżanki, partnera.
🔥 pytać, upewniać się i prosić o pomoc. Czy ja na pierwszych sztangach wiedziałam, jak zrobić martwy ciąg? Nie, dlatego poprosiłam o pomoc. Nauka daje więcej pewnosci, a i trudniej o kontuzję z powodu złego wykonywania ćwiczenia
🔥 próbuj nowych zajęć; nie musisz chodzić na cardio, na fitness, siłownię możesz ominąć szerokim łukiem. Pływaj, idź na boks, spróbuj pilatesu albo umów się na nordic walking. Jest jakiś milion sportów do wypróbowania
🔥 spróbuj aktywności z dzieckiem – serio, nikt nie ma tyle radości ze sportu co moje dziecko na hulajnodze
Cd w komentarzu

Kończę dziś 33 lata i jak co roku myślę o tym, ile się przez 365 dni wydarzyło i jaki to miało na mnie wpływ. I jeśli widzę, że pomimo pandemii, to wcale nie było najbardziej wpływające na moje życie wydarzenie, to chyba mogę stwierdzić, że DZIAŁO SIĘ.
.
Życzę sobie spokoju. Łagodności. Pielęgnowania relacji ze sobą samą. Bycia dla siebie dobrą. Najważniejszych ludzi blisko mnie, bo gdyby nie oni, to ten rok byłby o wiele trudniejszy. Stawiania granic tam, gdzie tego potrzebuję. Układania puzzli, czytania książek, bujania w hamaku z Brunkiem, lodów truskawkowych, pysznego jedzenia, gotowania, dźwigania sztangi, drapania buldoga za uchem i jazdy na rowerze. Spacerów na bosaka po mokrej trawie i dzikich tańców. Odwagi w prowadzeniu swojej firmy i rozwoju second handu @ubraniadopokochania. I jebania patriarchatu, mansplainingu oraz ***, Konfederacji i Kukiza.
.
Patrzę na ostatnich 12 miesięcy i myślę (No dobra, najpierw pomyślałam, o, kurwa 😂): przeżyłaś. Tak jak umiałaś najlepiej. A dziś możesz świętować. I jutro. I każdego dnia ❤️
.
#urodziny #33lata #swietowanie #jestemkobietą #jestemkobieta #spokoj #jestemwystarczająca #jestemdość

Wiele bym dała za to, żeby mijający tydzień upłynął w takim spokoju, jak na powyższym zdjęciu.
.
Bo choć siedziałam dużo przy komputerze, to moją formę chyba najlepiej opisuje wczorajszy telefon do księgowego, zaczynający się od: „Panie Macieju, ja chyba dostanę zawału”. Ale spoko, w styczniu po takiej myśli położyłabym się do łóżka i bała z niego wstać. A wczoraj? Cóż, nie takie rzeczy się ze szwagrem wyklepywało 🤡
.
Nowy pomysł na biznes, rozwijanie tego konta i pisanie kolejnego e-booka – to dużo bardzo różnych zadań. I kiedyś od razu bym się ganiła, że słomiany zapał, że musisz się zdecydować, że masz potencjał na więcej (wtf?!), a w ogóle to, dlaczego nie masz poważnej pracy. Moja terapeutka zapytała rok temu, czy klaun ma poważną pracę i czy trzeba nałożyć garsonkę, żeby było odpowiednio poważnie. Rozbawiło mnie to, ale potem wreszcie trybiki ruszyły. Że mogę robić to, co ja chcę. To, co ja uważam za prace. Że zawsze będą ludzie, którzy powiedzą, że to nic takiego albo, że to niepoważne zmienić plan na siebie ileś razy w życiu. Ale to ich przekonania, a nie prawda na mój temat 😉
.
I jak powiedziała ostatnio Magda @magdaraczka_fotografia na stories – muszę zmieniać to, co sprzedaję, bo inaczej umarłabym z nudów, gdyby to zawsze już miało być jedno i to samo ❤️❤️
.
A jak to wyglada u Was?
.
#praca #biznesonline #skleponline #girlbosspl #poswojemu #naswoichzasadach #przedsiebiorczosc #firma #mojafirma #blogerka #praca #wlasnybiznes #wlasnafirma

A czym Ty smarujesz kanapki? 🥰
.
Nie upieram się przy nazwie smalczyk, bo wiem, że niektórym zaczyna od tego drgać powieka, ale to nie ma znaczenia, bo to smarowidło jest po prostu przepyszne!
.
A że lubię ułatwiać sobie życie, to przepis maksymalnie skróciłam i uprościłam jego przygotowanie.
.
🔥 Smarowidło z fasoli z jabłkiem
.
1 puszka białej fasoli
2 małe jabłka
2 cebule
1-2 łyżki sosu sojowego
Czarny świeżo mielony pieprz
2-3 łyżki oleju do smażenia
.
Pokrój w cząstki jabłka (nie obieraj ich) i cebule. Zblenduj je razem. Rozgrzej olej na patelni, usmaż jabłka z cebulami na jasny brąz, często mieszając. W tym czasie odcedź i zblenduj fasolę. Zdejmij patelnię z ognia, dodaj fasolę, sos sojowy i pieprz, wymieszaj. Smarowidło najlepiej smakuje po schłodzeniu, ale nie oszukujmy się – trudno wytrzymać do tego momentu 🙈
.
Można ją przechować kilka dni w lodowce, można też mrozić. Dla maluchów po prostu pomińcie sos sojowy!
.
#gotujęzolgą #ugryźkuchnię #przepis #weganskie #wegańskie #fasola #straczki #strączki #planowanieposilkow #planowanieposiłków #mamagotuje #jemytosamo #jemyrazem #blwpolska #blwprzepisy #pastakanapkowa #kanapki #kanapka #sniadanie #śniadanie

Słowo kanapka odmieniam przez 19452761 przypadków. Ale dzisiaj chcę wiedzieć, jakie kanapki jecie Wy? Dawajcie ulubione połączenia!
.
U mnie chleb żytni, smarowidło z fasoli i jabłka, pomidory malinowe, pietruszka i płatki soli (to się nazywa food balance po kolacji złożonej z kanapek chleb, masło, nutella i sól 😂)
.
#ugryźkuchnię #gotujęzolgą #kanapka #kanapki #śniadanie #sniadanie #pomidory #pomidor #warzywa #sniadaniemistrzow #weganizm #weganskie #smalczyk #fasola #straczki #strączki #natalerzu #mamagotuje #mamawkuchni #pycha

Kto szuka pomysłów na bataty? Bo jakby co, to ja mam kilkanaście inspiracji!
.
I choć mój trzylatek jest zagorzałym fanem „flytecek z batacika” (pozdrawiam zdrobniale @kiedy.do.logopedy 😂), to ja chyba najbardziej lubię połączenie słodkiego batata z pełnymi umami grzybami i ziemną w smaku zieloną soczewicą, idealnie się uzupełniają!
.
#gotujęzolgą #odwarzywsie #batat #bataty #frytki #mamagotuje #jestemama #mamawkuchni #kochamgotowac #wiemcojem #jemzdrowo #jemzdrowoikolorowo #roslinniejemy #roślinniejemy #warzywa #warzywniak #obiad #kolacja #przekaska #blwpolska #jemyrazem

Czy jeśli się zaakceptuję, to nie zacznę sobie pobłażać, a przez to się zaniedbam?
Przeczytałam ostatnio podobne zdanie w serii pytań i odpowiedzi u @drlifestylepl. A potem jeszcze stories @kisielle o tym, czy jeśli akceptujemy swoje ciała, to czy możemy je zmieniać. Bardzo mocno utkwiły we mnie te kawałki, bo pracują mi w głowie od prawie 3 lat. Od kiedy kilka miesięcy po porodzie, krok po kroku, zaczęłam rozumieć, że nie muszę ze swoim ciałem walczyć ani nie muszę go karać.
Za to zaakceptowanie siebie pozwoliło mi na łagodność, ale też największy postęp, jeśli chodzi o regularne dbanie o ciało i ducha. Przez dbanie rozumiem wreszcie terapię, okresowe badania, diagnostykę, stały, codzienny ruch i styl żywienia, który syci, daje radość i nie powoduje wyrzutów sumienia.
Chciałam się zmienić nie dla 5, 10 czy 15 kilogramów w dół. Nie dla tych za małych spodni w szafie, które z metką czekały jak wyrzut sumienia. Skoro przez całe życie zaliczałam mało udane romanse z treningami, w czasie których nerwowo sprawdzałam, czy to już 220 czy może 240 spalonych kalorii i one nic nie dawały w dłuższej perspektywie, to może warto zmienić schemat?
Skoro potrafiłam przez tydzień odwlekać śniadanie do godziny 16, żeby mieć poczucie niewielkiej liczby zjedzonych kalorii, a potem o 21 zjadałam żelki, chipsy i czekoladę, to może czas porzucić to błędne koło?
I nie, to nie było proste, ani nie przyszło w ciągu tygodnia. Ale po miesiącach noszenia niemowlaka, kiedy kręgosłup i ręce odmawiały posłuszeństwa, po miesiącach objadania się i głodzenia na przemian, kiedy ciągle byłam głodna i jednocześnie ciągle nie chciałam jeść, pomyślałam, że to w sumie cud, że to ciało jeszcze daje mi szansę wstać z łóżka. I że powinnam mu się chyba w końcu odwdzięczyć.
Więc dokładałam 1000 kroków do spaceru i uczyłam się, że mogę zjeść 1 gałkę lodów, a nie 3, bo nie jestem wcale tak głodna. Że mogę zostawić niedojedzony posiłek. Że chipsy i żelki mogą być częścią życia, ale nie pocieszeniem ani nagrodą. Zaakceptowałam siebie i zmieniłam tyle, ile umiałam i chciałam. Bez akceptacji nie byłoby to możliw